Οι ακραίες δράσεις φέρνουν ακραίες αντιδράσεις.

Γνωστός - "άγνωστος", κουκουλοφόρος, επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη, ενάντια στο σύστημα με σαφή αριστερό (άρα επισφαλή για το πολίτευμα) προσανατολισμό, διακατεχόμενος από συσσωρευμένη οργή. Αυτά θέλετε να πούμε για το συγκεκριμένο ΠΑΙΔΙ; Αν τα πούμε όλα αυτά θα κοιμηθείτε άνετα το βράδυ; Θα δείτε γλυκά όνειρα; Ή μήπως οι ερινύες θα σας κυνηγούν και πάλι;
Αν ο θάνατος του ΠΑΙΔΙΟΥ αυτού εξασφάλισε την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματός μας, αν όλα από αύριο κυλούν ήρεμα και οι άνθρωποι αρχίσουν πάλι να ευημερούν, τότε συγχαρητήρια στο "όργανο της τάξης" που με τόσο απλό τρόπο έλυσε ζητήματα δεκαετιών. Αν όμως το σαθρό σύστημα και τα δεκανίκια του αφαίρεσαν ελαφρά τη καρδία μια ζωή ,τότε από στοιχειώδη και μόνο ευαισθησία ας φροντίσουν να μας απαλλάξουν από την παρουσία τους με κάθε τρόπο. Εξάλλου με την παρουσία τους δεν προσφέρουν τίποτα, επιβαρύνουν μονάχα τον κρατικό προϋπολογισμό. Μόνοι μας θα διαχειριστούμε τα θέματα που μας απασχολούν ευκολότερα και αποτελεσματικότερα!

Υγ 1. Ο ΜΠΑΤΣΟΣ (γιατί περί του ορισμού του μπάτσου μιλάμε στη συγκεκριμένη περίπτωση) θα αντικρύσει τα παιδιά του ξανά; Η μάνα του Αλέξη δεν θα έχει αυτή τη δυνατότητα...
Υγ. 2. Η καλύτερη τιμωρία για τον υπάνθρωπο αυτό είναι σίγουρα να αντικρύσει του γονείς του παιδιού. Ούτε η φυλακή, ούτε ο θάνατος μπορεί να τον αξοντώσουν περισσότερο, παρά το βλέμμα των 2 αυτών ανθρώπων.
Υγ. 3. Οι εργαζόμενοι και οι καταστηματάρχες δε φταίνε σε τίποτα, αλλά...
Υγ. 4. Αντί επιλόγου, το μόνο που μου έχει κολλήσει στο νού από το πρωί είναι οι ακόλουθοι στίχοι: "Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουνε σα χρεωκοπημένες κυβερνήσεις, γέρασα μ' ένα παιδικό παντελονάκι αλλά το πλοίο δε φάνηκε ακόμα..."