Εμπρός λαέ μή σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι με ΠΕΚ πρωτάθλημα και πάλι!

Μέρα: Κυριακή, 14/04/08, μεσημέρι. Ώρα:Γύρω στις 16.00. Τόπος: Πεδίο του Άρεως.
Ο κόσμος μαζεύεται, τα πράσινα κασκόλ είναι περισσότερα ακόμα και από τα δέντρα στον χώρο του πάρκου. Οι διοργανωτές με ντουντούκες στα χέρια έτοιμοι για άλλη μια φορά να ξελαρυγγιαστούν ώστε να πείστεί ο Τζίγγερ να αποχωρήσει. Και εκεί που το πλήθος είναι έτοιμο να ξεκινήσει την πορεία του, μια μαύρη SL 600 σταματά μπροστά από την κεφαλή της πορείας. Η πόρτα ανοίγει και πρώτος κατεβαίνει ο Θανάσης Γιαννακόπουλος. Ντυμένος με το κλασσικό μπεζ κουστούμι και με μια εντελώς παράτερη (μα τόσο κλασσική για Γιαννακόπουλο) ψυχεδελική γραβάτα - που λες και ο σχεδιαστής ψαχνόταν πόσα χρώματα μπορεί να χωρέσει σε ένα κομμάτι ύφασμα- κάνει χώρο για να κατέβει και ο αδερφός του, Παύλος. Η πόρτα όμως δεν κλείνει. Ακολουθεί ο "εμπρός Ανδρέα για μια Πανάθα νέα" Βγενόπουλος, υψώνοντας ένα κασκόλ της ομάδας και φωνάζοντας "ρουλαλά ρουλελέ Ολυμπικ ντε κουρελέ". Εκεί λοιπόν που όλοι έχουν φτιαχτεί για πραγματικά σκληροπυρηνικά συνθήματα κατεβαίνει και ο τελευταίος από το αυτοκίνητο. Και εκεί νάτη η έκπληξη...
Όχι κυρίες και κύριοι δεν είναι ο Σίλβα Κλέιτον (το δωράκι του Βγενό, μην ξεχνιόμαστε), αλλά ο Γιάννης (Τζίγγερ) Βαρδινογιάννης. Και να σου τέζα όλοι οι Πανάθηναϊκοί. Παίρνει που λέτε την ντουντούκα ο Βγενόπουλος και ανακοινώνει πως συμφώνησε με τον Τζίγγερ να πάρει το management της ομάδας ενώ θα δώσει, σε ένδειξη καλής θέλησης και ως απόδειξη οτι δεν αποσκοπεί σε επιθετική εξαγορά, το management της MIG στον Βαρδινογιάννη. Μετά την πρώτη παγωμάρα, ο κόσμος που κατανοεί πως τα πάθη της αγαπημένης του ομάδας τελειώνουν, ξεσπά σε κραυγές χαράς και γεμίζει τη Λεωφόρο.

Μέρα: Κυριακή, 14/04/14, μεσημέρι. Ώρα:Γύρω στις 16.00. Τόπος: Πεδίο του Άρεως.
Οι εργαζόμενοι στην MIG μην αντέχοντας άλλο την καταστροφική πορεία που ακολουθεί η εταιρεία ήταν από καιρό αποφασισμένοι να κλιμακώσουν τις αντιδράσεις τους. Το τελευταίο γεγονός είχε έρθει απλά να προστεθεί σε ένα σωρό αντίστοιχων γεγονότων. Η άλλοτε κραταιά εταιρεία είχε φθάσει σε σημείο λόγω τις κακοδιοίκησής της, να πωλείται έναντι πινακίου φακής, στον Σωκράτη Κόκκαλη και την Intracom. Τα δεδομένα στον χώρο είχαν αλλάξει τόσο πολύ που ήταν βέβαιο πως και οι εργαζόμενοι δεν θα έμεναν ανεπηρέαστοι. Τελικά λίγο πριν τις εφτά το συλλαλητήριο τελείωνε με τους αποκαμομένους υπαλλήλους να νοσταλγούν τις εποχές Βγενόπουλου. Όσοι από αυτούς ήταν Παναθηναϊκοί ήξεραν πως από το σταθμό του μετρό στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, το Panathinaikos Arena απήχε μόνο λίγες στάσεις. Πάλι καλά που θα μπορούσαν να πάνε εκεί, να πανηγυρίσουν το 6 συνεχόμενο πρωτάθλημα και να ξεχάσουν για λίγο τα προβλήματά τους.

Αλήθεια, νομίζετε οτι το παραπάνω είναι τόσο σουρεαλιστικό όσο ακούγεται;